هیوندای کوپه

هیوندای تیبورن خودروی کوپه ی اسپرتی است که هیوندای در سال ۱۹۹۶ آن را به بازار معرفی کرد. این خودرو در برخی بازارها همانند بازار اروپا و البته بازار کشور خودمان با نام هیوندای کوپه شناخته می شود و در بازار داخلی کره ی جنوبی نیز توسکانی نام دارد. هیوندای ۲ نسل از این خودرو را به بازار معرفی کرد که ما بیشتر به نسل دوم آن یعنی همان نسلی که به بازار ایران نیز راه یافت خواهیم پرداخت. نسل دوم هیوندای کوپه در سال ۲۰۰۱ معرفی شد و تا سال ۲۰۰۹ که آهرین سال تولید آن بود توانست در بازار ایالات متحده به فروش ۱۲۰ هزار دستگاه دست پیدا کند.
این خودرو در خطوط تولید هیوندای در کشورهای ترکیه، تایلند و کره ی جنوبی مونتاژ می‌شد.

این خودرو بسته به بازار هدف، از موتورهای ۱.۶، ۲ . ۲.۷ لیتری سود می برد که قدرت آنها از ۱۰۵ اسب بخار تا ۱۷۲ اسب بخار بود. همچنین دو نوع گیربکس دستی ۵ و شش سرعته و یک گیربکس ۴ دنده ی خودکار برای این خودرو قابل سفارش بود که نیروی موتور را به چرخ های جلو انتقال می داد. نمونه های عرضه شده در بازار ایران نیز از نوع شش سیلندر ۲.۷ لیتری و مجهز به گیربکس خودکار بودند.
در بازار امریکا این خودرو مجهز به امکاناتی چون ایربگ های جانبی، رینگ های ۱۶ اینچی، ترمز ضد قفل به صورت استاندارد مجهز بود و در مدل فول شش سیلندر تودوزی چرمی و ترمزهای دیسکی در هر چهارچرخ نیز وجود داشت.
اما چرا این خودرو را یکی از بدترین خودروهای اسپرت می دانیم؟ سالها پیش از آنکه هیوندای به ساخت خودروهای پیشرفته، قابل اطمینان و زیبا مشهور شود یک کمپانی نوپا بود که سعی می کرد جایگاهی برای خود در بین خودروسازان مطرح پیدا کند. هیوندای کوپه نیز نخستین تلاش این خودروساز برای ورود به این سگمنت بود. گرچه این خودرو به خودی خود خودروی خیلی بدی نبود اما در مقایسه با کلاسی که در آن قرار دارد و به عنوان یک خودروی اسپرت شناخته می شود اصلا عملکرد رضایت بخشی ندارد.
این خودرو حتی در قوی ترین مدل خود یعنی مدل ۶ سیلندر ۲.۷ لیتری دارای شتاب صفر تا صد کیلومتر بیشتر از ۷ ثانیه ای بود که اصلا برای یک خودرو اسپرت مناسب نیست و کسل کننده است حال تصور کنید که مدل ۱۰۵ اسب بخاری دیگر چطور شتاب گیری می کند.

نگاهی عمیق به هیوندای سوناتا توربو 2018

با اینکه مدل ۲۰۱۸ سوناتا تغییرات زیادی داشته است، اما هنوز هم پیشرانه‌ی استاندارد ۲.۴ لیتری با قدرت ۱۸۵ اسب بخار، جوابگوی نیازهای بسیاری از مشتریان خواهد بود. پیشرانه‌ی چهار سیلندر توربوشارژ ۲ لیتری با قدرت ۲۴۵ اسب بخار و گشتاور ۳۵۰ نیوتن‌متر دیگر گزینه‌ی موجود است که به لطف جعبه‌دنده‌ی هشت سرعته خودکار جدید، عملکردی مانند پیشرانه‌ی V6 ولی بدون حجم بالای آن، در اختیار قرار می‌دهد.

مدل جدید ۲ لیتری در مقایسه با مدل ۲۰۱۵ سوناتا اسپرت، عملکرد فنی قابل توجهی به نمایش می‌گذارد؛ در تست شتاب، در زمان ۷.۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد که حدود یک ثانیه از مدل ۲۰۱۵ با زمان ۸ ثانیه در تست صفر تا ۱۰۰، سریع‌تر است. با این‌حال سوناتای جدید در برابر رقبای اصلی خود در تست سرعت صفر تا ۱۰۰، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. به عنوان مثال هوندا آکورد مدل ۲ لیتری ۲۰۱۸ نسخه‌ی تورینگ همانند مدل ۲۰۱۷ سدان شورولت مالیبو نسخه‌ی پریمیر، در زمان ۵.۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

سوناتا در تست درگ ۴۰۰ متر نیز با زمان ۱۵.۳ ثانیه و حداکثر سرعت ۱۵۱ کیلومتر بر ساعت پایین‌تر از رقبا قرار می‌گیرد. آکورد و مالیبو در زمان ۱۴.۳ ثانیه و با حداکثر سرعت‌های به ترتیب، ۱۵۹.۸ و ۱۵۹.۹ کیلومتر بر ساعت مسیر مستقیم ۴۰۰ متری را طی کردند.

بسیاری از کارشناسان مطرح خودرو، از سیستم ترمز و عملکرد آن در شرایط رانندگی پیست ابراز رضایت کرده‌اند. به عنوان مثال در تست رانندگی در مسیر 8 شکل، سوناتا با نیروی گرانش متوسط ۰.۶۶g زمان ۲۶.۷ ثانیه ثبت کرده است که فاصله‌ی زیادی با رقبای اصلی خود ندارد. در تست‌های رانندگی جاده‌ای، سوناتا با اینکه سدان نسبتاً بزرگی است، اما حس رانندگی یک خودروی بزرگ را تداعی نمی‌کند. مانور دادن با سوناتا در جاده‌های پر پیچ و خم چندان مشکل نیست و البته برخلاف تصور کارشناسان، شعاع حرکتی فرمان و پیچیدن آن مناسب است.

نگاهی به هیوندای i10، نورسیده کوچک

سام کاویانی: سه دهه متمادی است که هیوندای از سه عنصر اساسی «کیفیت» و «راحتی» و «جوان‌گرایی» بهره‌های وافر برده و با کاربرد صحیح آنها در ساخته‌های خود، پله‌های موفقیت و ترقی را به سرعت برق و باد طی نموده است. توفیقات خارق‌العاده این برند کره‌ای، بسیاری از معادلات مرسوم را بر هم زده و خیل عظیمی از بازیگران این عرصه را به تفکری دوباره واداشته است. سال‌های سال بود که بسیاری از برندهای مشهور، به اعتبار نام و سوابق خود، خودروهایی را به مشتریان فروخته و با دیدگاهی خشک یا سودجویانه، آن میزان از تجهیزات رفاهی را که یک مشتری واقعاً خواهانش بود از وی دریغ می‌داشتند و یا با اسم آپشن به او گران‌تر می‌فروختند؛ اما هیوندای از همان آغاز نشان داد که برای خواسته‌های مشتری واقعاً حرمت قائل است و از آن حد راحتی، کیفیت و تجهیزات که خریدار طالب آن است بیشتر در اختیارش می‌نهد و اصل خدمات بیشتر در مقابل بهای کمتر را دقیقاً در عمل پیاده می‌نماید.

بنا بر پاره‌ای از مندرجات، شرکت کره‌ای هیوندای قرار است که بخت خود را دگرباره در ایران‌زمین بیازماید. از همین رو، به امضای قراردادی با شریک پیشین خود یعنی کرمان موتور مبادرت نموده است. طبق این موافقت‌نامه، به‌زودی پروسه تولید و مونتاژ دو خودروی کوچک و نقلی هیوندای i10 و i20 در این مجموعه کلید خواهد خورد. با توجه به شناخت کمتری که از هیوندای i10 در کشورمان وجود دارد، در این متن اولویت بررسی را به آن داده‌ایم.

هیوندای i10 یک خودروی صرف شهری است که نخستین نسل آن، در سال 2007 میلادی روانه بازارهای جهانی شد. اما نسل فعلی و یا دوم آن، برای نخستین بار در سال 2013 میلادی و در نمایشگاه خودروی فرانکفورت آلمان به نمایش درآمد و اندکی بعد، یعنی در ماه ژانویه سال 2014 میلادی راهی نمایندگی‌های فروش گردید. طراحی این خودرو توسط توماس بورکل (TOMASB BÜRKEL) از طراحان به نام ژرمنی صورت پذیرفته و ابعاد بدنه‌اش نسبت به نسل پیشین، به میزان 8 سانتی‌متر بلندتر،6.5 سانتی‌متر عریض‌تر و 5 سانتی‌متر کوتاه‌تر شده است. نسخه کشیده i10 که نسبت به نمونه معمولی آن 10 سانتی‌متر طویل‌تر است در بازار هندوستان با پسوند گرند (GRAND) عرضه می‌شود. هیوندای i10 در حال حاضر، تنها در سه کشور هندوستان، ترکیه و موزامبیک به تولید می‌رسد.

هیوندای ورنا ( Verna )

نسل قدیم هیوندای اکسنت امروزی با نام هیوندای ورنا شناخته می شود. تولید این خودرو از سال  1994 تولید شده و تا 2011 ادامه داشته.

هیوندای ورنا با موتور های متفاوتی تولید شده و در ایران نیز با دو موتور 1.6 و 1.5 لیتری و با دو جعبه دنده دستی و اتوماتیک نیز یافت می شود.

از نظر ایمنی این خودرو موفق به دریافت 3 ستاره ایمنی از EuroNCAP و 4 ستاره از NHRSA شده است و دارای دو عدد کیسه هوای ایمنی ، سیستم ترمز ضد قفل ABS  است . همچنین قفل مرکزی ، سیستم صوتی با 4 بلندگو ، تنظیم دستی صندلی های جلو در 4 جهت و مه شکن عقب از آپشن های هیوندای ورنا به شمار می رود.

خودرو هیوندای i20

هیوندای i20 یک خودروی هاچ‌بک کوچک خانوادگی است. این مدل نماینده‌ی خودروساز مشهور کره‌ای در کلاس سوپرمینی‌ها است که این روزها بازار آن‌ها بسیار داغ شده. در این شرایط یک خودروی سوپرمینی برای موفقیت در بازار باید بی‌نقص باشد و هیوندای i20 بی‌شک بسیار خوب طراحی و ساخته شده است. هیوندای i20 در دو مدل پنج در و سه در تولید شده.

هیوندای i20 در بازارهای جهانی با 5 نوع موتور بنزینی و دو نوع موتور دیزل متفاوت عرضه می‌شود. کوچکترین موتور یک موتور بنزینی 1.2 لیتری با 74 یا 84 اسب بخار قدرت است و پس از آن یک موتور 1.4 لیتری با 99 اسب بخار قدرت قرار دارد که به یک جعبه‌دنده‌ی خودکار 4 دنده مجهز شده. گر چه دو موتور اول برای مسافرت‌های شهری کاملا مناسب هستند ولی ممکن است اگر تعداد سرنشین‌های خودرو زیاد باشد یا زمان زیادی را در بزگراه باشید اندکی آن‌ها را کم قدرت حس کنید.

موتور سه سیلندر 1 لیتری توربوشارژ به مراتب انتخاب بهتری است. این موتور مدرن‌تر است و در دو مدل 99 اسب بخار با دنده دستی 5 سرعته یا 118 اسب بخار با دنده‌ی شش سرعته ارائه می‌شود. این موتور با مصرف کردن تنها حدود 3.6 لیتر در هر 100 کیلومتر از موتور 1.2 لیتری هم سریع‌تر و هم اقتصادی‌تر است. البته طبیعتا قیمت این موتور هم بیشتر خواهد بود.

هیوندای در طراحی i20 به وضوح تلاش کرده رانندگی با آن تا جای ممکن آسان باشد. فرمان سبک، حرکت نرم و تعویض دنده بسیار راحت است. البته از سوی دیگر این راحتی به این معنی است نمی‌توانید با i20 در یک جاده‌ی جذاب هیجان زیادی را تجربه کنید. هر چند ظاهر هیوندای i20 با بخش شبکه‌ای بزرگ روی سپر جلو، چراغ‌های زیبا و حالتی چالاک حس هیجان‌انگیزی دارد. پارک کردن i20 هم با توجه به دید مناسب و سنسورهای پارک استاندارد کاملا آسان است.

داشبورد هیوندای i20 شبیه به رقبای آلمانی آن طراحی شده است؛ چرا که ظاهری محکم ولی اندکی کسل کننده دارد. بر خلاف رقبای مطرحی همچون فولکس واگن پولو، در داشبورد i20 می‌توانید اجزای پلاستیکی کم کیفیت‌تر هم بیابید. البته منظور ما این نیست که داشبورد i20 به نظر بد می‌رسد. ولی استفاده از پلاستیک سخت خش‌پذیر در بخش مرکزی کنسول باعث شده هنگام لمس کردن آن حس کیفیت بالا به شما منتقل نشود. البته i20 این نقص را با فضای بیشتر خود جبران می‌کند. چهار فرد بزرگسال می‌توانند به راحتی در هیوندای i20 بنشینند و این خودرو در کلاس خود جادارترین صندوق عقب را دارد. حتی امکان این که سه نفر در صندلی عقب به راحتی کنار هم بنشینند هم وجود دارد؛ مگر این که هر سه نفر بیش از حد بلند یا پهن باشند!